We vertrokken om 16.30 uur vanaf Eindhoven en kwamen om 19.30 uur lokale tijd aan. Na de gebruikelijke controle mochten we Roemenië in.
Bij de uitgang stond de verhuurder van de auto al klaar met een ‘welkom’-bord met onze naam erop, dus dat kon niet missen. Eerst nog even langs het kantoor om de administratie af te handelen. Daarna konden we op pad.
Bij aankomst in het hotel hebben we nog wat gegeten en zijn toen lekker gaan slapen.
Dag 1
Na een goede nacht en ontbijt zijn we vertrokken naar de dokterspost in Hideselu de Sus. We werden daar ontvangen door Vlad de zoon van de dokter met koffie en hapjes. Hebben een goed gesprek gehad over het geld van de vorige keer; wat er voor aangeschaft is en wat ze nu voor wensen hadden. Uitgebreid gesproken over de huidige problemen en we waren wel onder de indruk van de situatie waarin ze zitten.
Toen zijn we vertrokken naar Viorel Pasca en zijn vrouw en ook daar werden we weer hartelijk ontvangen. Na het drinken van de koffie zijn we naar het opvanghuis van de ouderen gegaan. Het zag er allemaal top uit. We zijn in gesprek gegaan met Viorel over zijn plannen die hij heeft. Na dit gesprek hebben we nog een paar locaties bekeken met Vlad, hij was mee om te vertalen.
We hebben het getroffen met het weer het was lekker warm, bewoners zaten allemaal buiten van het zonnetje te genieten.
Na dit bezoek heeft Vlad ons naar een parkeerplaats gebracht, waar we afscheid hebben genomen van elkaar en gingen wij naar ons hotel in Aiud.
Dag 2
Omdat we weer vroeg uit de veren waren voor ‘t ontbijt, vertrokken we op tijd uit Aiud richting Brasov. De ochtendspits viel mee en er was alweer een groot stuk snelweg klaar, dus zaten we rond 10 uur op een schitterend plein hartje Sibiu in het zonnetje aan een bakje koffie met punt gebak!
We belden Arpad uit Brasov dat we eerder daar konden zijn en hij bedacht een goed plan. Nu was er wat tijd om het centrum van Brasov en het grote skigebied te bekijken en te lunchen in een jagershut waar een varken aan het spit ons verwelkomde.
Daarna gingen we naar Sinpetru naar ‘ons’ bejaardentehuis Nikodemus. na de rondleiding en een praatje met een bewoonster die trots haar kamer liet zien, belanden we in het voormalige ‘blijf van mijn lijf huis’ wat nu dienst doet als kantoor en werkruimte voor de staf met gastenkamers boven. Plan is deze kamers ook te gebruiken voor familie die hun vader of moeder komen bezoeken en bijv. een nachtje willen blijven. Daarmee genereren ze weer inkomsten.
Met Arpad, de manager Octavian en een activiteitenbegeleidster spreken we over de nieuwe situatie die ontstaan is nu ze een stichting geworden zijn los van de kerk. Over dingen waar ze tegenaan lopen, over plannen, over de financiën en hetgeen wij voor hen kunnen betekenen. Een ding is zeker: onze kleding kunnen ze nog steeds goed verkopen op de markt in Huis der Hoop, die we wat later ook konden zien. Het liefst krijgen ze nog méér kleding, want Davos (hun partnergemeente) is gestopt met kleding sturen. Arpad had alles op papier gezet voor ons zodat wij het in de werkgroep kunnen bespreken.
‘s Avonds aten we in het ons welbekende restaurant met de prachtige toiletten. Arpad gaf ons nog tekst en uitleg over de verhoudingen tussen Roemenen en Hongaren en hoe dit alles is ontstaan .
Daarna zochten we ons pension op, wekker op half zeven, want morgen hebben we de langste rit voor de boeg.
Dag 3.
Na een lange rit van 350 km komen we ’s middags met een uurtje vertraging aan in Gherla.
Mimi (de tolk) staat ons met open armen op te wachten. Ook dr. Utiu staat bij de ingang van de school op ons te wachten. Zij ziet er vermoeid en zwakjes uit. Onherkenbaar.
Mimi vertelt ons dat de dr. het afgelopen jaar een ziekenhuisbacterie had opgelopen. Dit heeft haar erg verzwakt. Het geld dat we de laatste keer in 2017 hebben gegeven, is op.
Dr. Utiu geeft aan dat zij gestopt is i.v.m. haar gezondheid, maar ook omdat de voorzieningen in de loop van de jaren zijn verbeterd waardoor ouders van astmatische kinderen meer en betere toegang tot medicatie en zorg hebben.
Al met al betekent dit dat we op een natuurlijke manier dit project kunnen afsluiten.
Utiu is ons dankbaar voor alle hulp van de afgelopen jaren. Nu is het klaar en het is goed. Dus geen moeilijk gesprek. Iedereen is blij met deze afloop.
Na een half uur nemen we weer afscheid met een cadeautje voor Utiu en een envelopje voor Mimi.
Toen door naar Bontida waar János ons in korte broek ontvangt.
Het gaat goed met hem en zijn gezin.
Gemeente-technisch gezien gaat het ook goed, al was er maar één dopeling en zes belijdenissen het afgelopen jaar. De naschoolse opvang bestaat uit bijlessen in wiskunde, Roemeense taal en één buitenlandse taal. Tegelijkertijd is dit ook een mooie vorm van ‘klantenbinding’ . Via de jeugd heeft hij een ingang naar ouders en kan op deze manier de betrokkenheid en begeleiding vergroten.
De jeugd heeft veel en goed contact met de kerkenraad. Ook hierdoor ontstaat een goede binding met de kerk.
Los van deze lessen geeft hij op vrijdag les op een internaat. De kinderen die hier gedurende de week intern zitten, hebben een moeilijke thuissituatie waar vaak drank in het spel is. Deze kinderen zitten mentaal in een soort spagaat en leven in twee werelden die erg van elkaar verschillen.
Met de verkoop van de kleding doet János goede zaken. Per verkoopmoment wordt de inhoud van 8 dozen tentoongesteld. Er zou wel meer kleding naar toe kunnen. Zelfs de lege bananendozen leveren nog wat op. Janos verkoopt deze voor €1,00 per stuk aan zijn buurman die een tweedehands winkeltje heeft!
Hgr. vanaf de luchthaven van Kolozsvár (Cluj-Napoca), Roemenië
Douwe, Marijke, Geertje en Hans