In een nieuwsbrief van Groene Kerken vonden we de volgende inspiratie, door Alfred Slomp geschreven. Alfred Slomp is binnen onze gemeente bekend vanwege twee workshops, die hij in april 2022 en januari 2024 gegeven heeft.

‘‘Jij weet alles toch?’ Met die – pertinent onware – woorden kwam de vrouw met pretogen naast mij zitten. Ze had de dienst vanmorgen inspirerend gevonden, maar had toch wel een dilemma. Ze maakte zich zorgen om het klimaat. Ze at geen vlees, isoleerde haar huis en was bewust bezig. Maar ze kon het vliegen niet opgeven. Hoe zou ze verder kunnen zonder de geheimen van de wereld verder te kunnen ontdekken?

‘Het oog is onverzadigbaar,’ bedacht ik me en ik had met deze vrouw te doen. Ze stond zichzelf toe het innerlijke conflict te voelen en er last van te hebben. Dit vertelde ik haar dan ook, maar ook dat ik natuurlijk nooit dit probleem voor haar op kon lossen. Ik vertelde over mijn vriend Arjan, met wie ik de workshop ontwikkeld heb en die nog altijd ziek is. Over hoe hij zelden de provincie nog uitkomt, maar dat ik niemand ken die meer van de natuur geniet dan hij. Over hoe ik van hem leerde om met mijn voeten in het water te zitten en te kijken naar alles wat er leeft. Hoe ik de mooiste vakantieplekjes leerde kennen door er jaren achterheen op vakantie te gaan. Vooral vertelde ik haar over de vrijheid van een keuze, die je geweten niet langer bezwaart. Voor al het moois dat in de plaats komt van wat je dacht te missen.

Dit voorjaar fietste ik met vrouwlief en twee zoons door het bos. De lucht zinderde van de waterdamp, een gewaarwording die ik na de droge zomers, oprecht niet had gedacht ooit nog te mogen ervaren.
De avondzon danste door de lucht en de groene bladeren ademden het leven. Pure magie zinderde door de bomen.

En ik dacht aan de vrouw en haar dilemma. Hoe haar oog hongerde naar steeds maar meer, terwijl haar hart zich steeds meer bezwaarde. Wat kan het soms toch een bevrijding zijn om een principiële keuze te maken en te genieten van het paradijs dat al voor je voeten ligt. We hebben geen nieuwe omgeving nodig, maar vooral andere ogen waarmee we de oneindige variatie in de natuur leren zien.’

Commissie Groene Kerk