Komende 17 maart zijn de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Een paar dagen daarvoor wordt er een klimaatmars georganiseerd. Door wie? Door een veelheid aan organisaties die één ding gemeenschappelijk hebben: een grote zorg voor de gevolgen van de klimaatverandering. Die zorg delen zij met de overgrote meerderheid van de Nederlanders. En ook met de meeste politici, zij die de macht hebben om verstrekkende beslissingen te nemen. In bijna alle politieke programma’s staan wel stukken over wat er gebeuren moet om het akkoord van Parijs daadwerkelijk uit te voeren. U weet wel, die geweldige gebeurtenis in 2015 waarin bijna 200 landen afspraken zich samen in te gaan zetten voor het beperken van de opwarming van de aarde tot 1,5 graad Celsius. Wanneer er zo’n grote instemming is over de urgentie van de situatie, waarom dan nog een klimaatmars? Ik denk, om de politici te helpen. Bij elke verkiezing staan ze voor de opgave zoveel mogelijk mensen zover te krijgen dat zij op hun partij stemmen. En dat doen zij als vanzelfsprekend door plannen te presenteren en beloftes te doen die aanlokkelijk zijn, als muziek in de oren van kiezers klinken. Kiezers zijn net mensen, die zoeken vaak naar veiligheid en zekerheid en als het even kan een goed gevulde portemonnee. En dan niet over honderd jaar maar het liefst in de direct komende tijd. Een politicus zit in de tredmolen van elke vier jaar weer met een aantrekkelijk verhaal te moeten komen over wat op dat moment speelt. Het is gewoon heel lastig om wat op de lange termijn belangrijk is te verpakken in een verkiezingsslogan die pakkend is.
En daar kunnen wij hen bij helpen. Wanneer we op 14 maart massaal op een van veertig plekken gaan staan waar het klimaatalarm zal klinken. Helaas is Barneveld niet een van die plekken maar Amersfoort wel. Alles trouwens geheel in overeenstemming met de geldende maatregelen i.v.m. de pandemie. Of wanneer we van achter onze laptop thuis dat signaal laten klinken. Dan maken we daarmee duidelijk aan de politici dat wij echt niet als het er op aankomt alleen kiezen voor ons korte termijnbelang. Dat wij het begrijpen dat er maatregelen nodig zijn die ons in de begintijd misschien zelfs wat kunnen kosten. Dat het voor ons belangrijk is dat we goede voorouders zijn. Zodat onze klein- en achter-achter kleinkinderen ons niet grote verwijten hoeven te maken omdat hun erfenis bedorven is, een vergiftigd geschenk. En dat hoeft niet wanneer zij in de geschiedenisboeken een hoofdstuk lezen over hoe in het derde decennium van de 21e eeuw de burgers van de rijke landen de handen ineensloegen en tegen elkaar en de beslissers zeiden: we gaan samen zoeken naar en bouwen aan een wereld die we met liefde kunnen overgeven aan de komende generaties. En wie weet krijgen hun voorouders (wij dus) dan een pluim op de hoed: het scheelde weinig maar het is ze toch gelukt het roer om te gooien en weer koers te zetten naar de mooie aarde waar wij nu van kunnen genieten.
Op 14 maart geven wij dan de boodschap aan de politici die zo bezorgd of blij naar de peilingen kijken: de mooie plannen die jullie hebben over wat er moet gebeuren tegen de klimaatverandering, ga ze vooral uitvoeren, onze zegen hebben jullie. Durf het maar, te denken en te doen als ooit de kathedralenbouwers. Die tientallen jaren in de toekomst konden kijken om het huis voor zich te zien waar Gods glorie kon wonen. Die aan het werk gingen, wetend dat zij dat huis niet zouden kunnen binnengaan. Het was voor hun klein- en achter-achter kleinkinderen.
Namens de commissie Groene Kerk
ds Atzo Nicolai